Πηγή: http://antispe-gr.blogspot.gr
Η Mirha-Soleil Ross είναι βίγκαν, τρανσέξουαλ και υπέρμαχος της δικαιοσύνης για τις εργαζόμενες στο χώρο του σεξ. Παρακάτω ακολουθούν δύο αποσπάσματα συνεντεύξεων της Ross, όπως παρουσιάστηκαν στο Vegan Ideal.
Vaughan: Οι εργαζόμενοι στο χώρο του σεξ αυτή τη δεκαετία οργανώνονται όλο και περισσότερο απαιτώντας μεταρρυθμίσεις στους νόμους που τιμωρούν το συναινετικό εμπορικό σεξ. Είσαι απογοητευμένη με τη υποκρισία των φεμινιστικών ομάδων που αποφεύγουν το ζήτημα ενώ συνεχίζουν να ασχολούνται με τα δικαιώματα των γυναικών;
Ross: Οι φεμινίστριες της Δύσης αντιμετωπίζουν άνετα την πορνεία ως το ύστατο σύμβολο αρσενικής βίας και της γυναικείας οικονομικής και σεξουαλικής υποταγής. Αλλά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, είχαμε στη Δύση (και για ακόμα περισσότερο από αυτό στις χώρες του αποκαλούμενου «τρίτου κόσμου») ομάδες και δίκτυα εκδιδομένων γυναικών που έχουν αρθρώσει με σαφήνεια ποιες είναι οι πολιτικές μας ανάγκες και τι πρέπει να επιτευχθεί νόμιμα και πολιτιστικά με σκοπό να εργαζόμαστε και να ζούμε πιο ακίνδυνα και με περισσότερη αξιοπρέπεια. Διεθνώς σε αυτό το σημείο, έχουμε συναινέσει σε βασικούς στόχους όπως η ανάγκη να αναγνωριστεί η πορνεία ως νόμιμη εργασία και να αποποινικοποιηθεί. Δεν πιστεύουμε ότι η πορνεία είναι εγγενώς εκμεταλλευτική, υποβαθμιστική ή επίπονη. Αντ’ αυτού σκεφτόμαστε ότι οι διάφοροι νόμοι ενάντια στην πορνεία και η κακοήθης πολιτιστική στάση απέναντι στην πορνεία και τις πόρνες, δημιουργούν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο τα πιο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά μας μπορούν να παραβιαστούν, ένα κλίμα μέσα στο οποίο μερικοί σκέφτονται ότι είναι εντάξει για να μας παρενοχλούν, να μας βιάζουν και να μας σκοτώνουν. Η ανάλυση και οι θέσεις μας ως εργαζόμενες εκδιδόμενες έχουν διαμορφωθεί από χρόνια και χρόνια καθημερινής εμπειρίας άσκησης πορνείας. Δεν είναι τα αποτελέσματα αφηρημένων θεωρητικολογιών που διευθύνονται από φεμινιστές κοινωνικούς επιστήμονες που δεν έχουν επαφή με την πορνεία και που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους θαμμένοι βαθιά κάτω μέσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης τους. Δυστυχώς η κοινότητα δικαιωμάτων των ζώων είναι ένα κίνημα κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα στο οποίο οι φωνές των εκδιδομένων γυναικών είναι οδυνηρά απούσες, και αυτό εξαιτίας των πολύ δυσφημιστικών και επίπονων τοποθετήσεων και της προπαγάνδας. Συγγραφείς όπως η Carol Adams, ο Gary Francione και ο Jim Mason όλοι αναμασούν παραπληροφορημένες ασυναρτησίες του ριζοσπαστικού φεμινισμού της δεκαετίας του ’70 γύρω από την πορνεία και την πορνογραφία. Κάνουν προσβλητικές και ανουσιώδεις συγκρίσεις μεταξύ ενήλικων γυναικών που εργάζονται στο χώρο του σεξ με τη συγκατάθεσή τους και στα ζώα που δολοφονούνται από τη βιομηχανία κρέατος χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Και το κάνουν αυτό χωρίς να μας ρωτήσουν ποτέ. Εάν ο καθένας πρόκειται να αρχίσει να γράφει άρθρα και θεωρίες που συνδέουν το κρέας με την πορνογραφία και την πορνεία και τη λεγόμενη αντικειμενοποίηση των σωμάτων των γυναικών, τότε επιμένω πως εμείς – ως γυναίκες και ως πόρνες και ως εργαζόμενες στο χώρο του σεξ – πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα ερωτηθούν σχετικά με αυτά τα θέματα!
Vaughan: Στο one woman show σου Yapping Out Loud: Contagious Thought from an Unrepentant Whore, έκανες μια σύνδεση μεταξύ των κογιότ και των πορνών. Πες μας για αυτό σε παρακαλώ.
Ross: Το 1999, πήρα μια χρηματοδότηση για να γράψω και να παραγάγω την πρώτη ολόκληρη παράστασή μου, μια σειρά βασισμένων-στο-χαρακτήρα και αυτοβιογραφικών μονολόγων που εξετάζει τις διαλέξεις και τις εκστρατείες εναντίον της πορνείας. Ήθελα να απαριθμήσω τον τρόπο που οι διάφορες ομάδες όπως οι φεμινίστριες, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι πράκτορες επιβολής του νόμου δουλεύουν όλοι μαζί για να δημιουργήσουν μαζί μια κοινωνία μέσα στην οποία και η δουλειά μας και οι ζωές μας ως πόρνες υποτιμώνται με συχνά τραγικές συνέπειες. Ήθελα επίσης να επιδείξω πώς η βία που διαπράττεται εναντίον μας καταλήγει να χρησιμοποιείται από όλους αυτούς για να τροφοδοτήσουν την εναντίον-της-πορνείας ιδεολογία τους και να προαγάγουν την ατζέντα τους με απολύτως κανέναν σεβασμό για το τι – ως εργαζόμενες πόρνες – λέμε πως χρειαζόμαστε προκειμένου να βελτιωθεί η εργασία και οι συνθήκες διαβίωσής μας. Έτσι όταν άρχισα να σκέφτομαι σχετικά με αυτό που ήθελα να κάνω, κινήθηκε το ενδιαφέρον μου από μια από τις πιο παλιές οργανώσεις για τα δικαιώματα των πορνών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η οργάνωση λέγεται COYOTE (Call Off Your Old Tired Ethics) και διάβασα ότι το ακρώνυμο της ΚΟΓΙΟΤ επιλέχτηκε αρχικά από την ιδρύτρια Margot Saint-James επειδή το ζώο στεκόταν σαν μια τέλεια μεταφορά για τον τρόπο που οι πόρνες αντιμετωπίζονταν και μεταχείζονταν – και αυτό ισχύει ακόμα – στον πολιτισμό μας: σαν απειλητικοί εισβολείς, φορείς ασθενειών, και ως παράσιτα που πρέπει να εξαλειφθούν. Έτσι από τη μια πλευρά ραδιουργήθηκα από αυτή τη σύγκριση, αλλά από την άλλη δεν μου άρεσε καθόλου το να χρησιμοποιείται ένα ολόκληρο έθνος ζώων για άλλη μια φορά ως μεταφορά τόσο εύκολα – δηλαδή, χωρίς την οποιαδήποτε κατάλληλη αντιπροσώπευση ή ανταπόδοση. Και αποφάσισα ότι ως πόρνη και ως ακτιβίστρια των δικαιωμάτων των ζώων, ήταν καθήκον μου να προσπαθήσω να ανταποδώσω λίγο στα κογιότ και να παρουσιάσω στους ανθρώπους τη βάρβαρη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική – δηλητηριάζονται, πυροβολούνται και παγιδεύονται ως μέρος των διάφορων διαγωνισμών κυνηγιού και προγραμμάτων «ελέγχου». Έμμεσα, θέλησα επίσης να κάνω μερικές δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με τη χρήση των ζώων από εμάς ως «μεταφορές» για τα ανθρώπινα δεινά. Πόσο πρέπον είναι να συγκρίνουμε τα δικά μας ανθρώπινα βάσανα με αυτά των ζώων όταν τις περισσότερες φορές, ποσοτικά και ποιοτικά, υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο; Παρουσίασα το σόου εδώ στο Τορόντο το 2001 και θα το εκτελέσω ξανά το Σεπτέμβριο του 2003 στη Νέα Υόρκη ως μέρος του WOW Café’s first National Transgender Theatre Festival.
Lubiw: Αναρωτιέμαι εάν μπορούμε να διευρύνουμε αυτό για το οποίο μιλάμε, όχι μόνο να εστιάζουμε στο σόου αλλά να συζητήσουμε λίγο για την κοινότητα των δικαιωμάτων των ζώων και ειδικά τη φεμινιστική κοινότητα των δικαιωμάτων των ζώων και την πραγματεία τους γύρω από την πορνεία και την πορνογραφία. Ξέρω ότι έχεις πολλές ανησυχίες και πολλά ζητήματα με μερικές από τις θεωρίες που είναι εκεί έξω. Πολλή από τη θεωρία που είναι εκεί έξω με τους όρους της κοινότητας των δικαιωμάτων των ζώων είναι πολύ έντονα εναντίον της πορνογραφίας και της πορνείας. Οι θεωρίες αυτές βασίζονται στις ιδέες των γυναικών ως προϊόντα και των ζώων ως προϊόντα, των ζώων που καταναλώνονται κυριολεκτικά ως κρέας και γυναίκες που καταναλώνονται μεταφορικά ως ερωτικά αντικείμενα. Πες μου λίγα λόγια για το πώς αισθάνεστε για αυτές τις θεωρίες και τι βλέπεις καθώς κάποια από τα προβλήματα με αυτές τις θεωρίες, προέρχονται ειδικά από την προοπτική σου ως κάποια από το χώρο της πορνείας.
Ross: Αρχίζοντας, πρέπει να πω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα πολιτικά αυτή τη στιγμή από την άποψη της φεμινιστικής αντιπροσώπευσης στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων είναι το ότι υπάρχει μόνο μια ουσιαστικά ομάδα φεμινιστριών που αντιπροσωπεύεται στο κίνημα. Και προέρχονται από ένα κλαδί του φεμινισμού που αποκαλούμε «ριζοσπαστικό φεμινισμό». Παραδοσιακά, αυτό το είδος φεμινισμού θεωρητικά και πολιτικά είναι ενάντια στην πορνεία όπως και ενάντια στην πορνογραφία όπως επίσης και ενάντια στις τρανσέξουαλ. Υπάρχουν ένα σωρό μαλακίες που έρχονται μαζί με αυτό το είδος φεμινισμού. Και φυσικά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι φεμινισμοί από το ριζοσπαστικό φεμινισμό στο φεμινιστικό κόσμο αλλά στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων, ο μόνος φεμινισμός που φαίνεται να είναι ορατός και να έχει φωνή στη συζήτηση ζητημάτων σεξουαλικής αντιπροσώπευσης και εργασίας στο χώρο του σεξ είναι ο ριζοσπαστικός φεμινισμός. Υπάρχουν πολλές, πολλές περισσότερες φεμινίστριες στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων εκτός από αυτές που υπαγορεύουν την ανάλυση και τις καμπάνιες των Feminists for Animal Rights. Αλλά απλά κάνουν δουλεία που είναι προσανατολισμένη στα δικαιώματα των ζώων ή είναι σιωπηλές και δεν προκαλούν τις Feminists for Animal Rights και συγγραφείς όπως η Carol Adams στις προκαταλήψεις τους ενάντια στο σεξ, την πορνογραφία, την πορνεία, και τις τρανσέξουαλ. Ξέρω άπειρες φεμινίστριες που είναι αναμεμειγμένες στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων και δεν υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις αλλά δεν αρχίζουν οι ίδιες ένα νέο φεμινιστικό κύμα θεωρίας και πολιτικής φεμινιστικής προσέγγισης των δικαιωμάτων των ζώων. Έτσι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά προβλήματα αυτή τη στιγμή. Κατόπιν υπάρχουν ένα σωρό προβλήματα με το είδος του φεμινισμού που προωθείται από την Carol Adams, την Marti Kheel, την Batya Bauman και τους ακολούθους τους που κυριαρχούν αυτή την περίοδο την πραγματεία στο φεμινισμό και τα δικαιώματα των ζώων. Πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που προέρχονται από αυτές είναι ότι συγκρίνουν τη μεταχείριση των γυναικών με τη μεταχείριση των ζώων όπως και μια από τις κύριες θέσεις τους, αυτή όπου προσπάθησαν να καταδείξουν ότι η σύγκριση είναι μέσω των γυναικών στην πορνογραφία και των γυναικών στην πορνεία και των γυναικών που εργάζονται στο χώρο του σεξ. Έτσι η πρώτη αντίδρασή μου, αυτό που έχω πρώτα να πω είναι ότι πρέπει να αναμείξετε τις φωνές των γυναικών που εργάζονται στην πορνογραφία και την πορνεία. Μιλάω για τις γυναίκες που εργάζονται αυτή την περίοδο στο χώρο του σεξ. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες είχαμε τις γυναίκες που εργάζονται στο χώρο του σεξ – οι περισσότερες των οποίων επίσης προσδιορίστηκαν ως φεμινίστριες – να αρθρώνουν ακριβώς ποιες είναι οι πολιτικές μας ανάγκες. Και έχουμε μια ανάλυση της πορνείας που φυσικά είναι πολύ διαφορετική από αυτές των φεμινιστικών ομάδων όπως οι Feminists for Animal Rights και αυτό είναι πολύ απειλητικό για αυτούς να συλλογιστούν λαμβάνοντας υπόψιν τις φωνές μας σε αυτές τις συζητήσεις και ομιλίες επειδή δεν συμφωνούμε. Μιλάμε σε πρώτο πρόσωπο για την πραγματική εμπειρία μας στο χώρο του σεξ και για τις πραγματικές καθημερινές εργασιακές μας ανάγκες. Έτσι ενώ θεωρητικολογούν για τη λεγόμενη χρήση και αντικειμενικοποίηση και εμπορευματοποίηση των σωμάτων μας, εμείς ΕΙΜΑΣΤΕ αυτά τα σώματα. Και έχουμε μια πολύ διαφορετική αντίληψη από τη δική τους για το τι συμβαίνει στη βιομηχανία του σεξ. Έτσι έχουμε ομάδες όπως οι Feminists for Animal Rights και τα μέλη τους να βγαίνουν και να κάνουν ομιλίες εξ ονόματός μας, να δίνουν διαλέξεις, να κάνουν παρουσιάσεις και να τρέχουν καμπάνιες που μας βλάπτουν αποκλείοντάς μας από τις συζητήσεις τους. Και πάντα προσβαλλόμουν από το γεγονός ότι γυναίκες που είναι πόρνες ή απασχολούνται στην πορνογραφία μπορούν να συγκριθούν με τα ζώα σε βιομηχανικές φάρμες και σφαγεία. Ειλικρινά μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα. Ναι υπάρχει αυτή η εικόνα που εμφανίστηκε σε ένα περιοδικό μια ή δυο δεκαετίες παλιότερα με το σώμα μιας γυναίκας να περνάει μέσα από μια μηχανή κοπής κιμά αλλά αυτό ήταν μια εικόνα, σιγά το πράμα! Υπάρχουν αληθινά ζώα που περνούν μέσα από αυτό το μύλο! Τι υπομένουν τα ζώα στις βιομηχανικές φάρμες, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς στο σφαγείο και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σφαγής είναι εντελώς ασύγκριτα με την εμπειρία μας ως γυναίκες που δίνουν την συγκατάθεσή τους να πληρωθούν – και αρκετά καλά μάλιστα, ευχαριστώ – για την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών. Οι γυναίκες που εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ δεν σκέφτονται τους εαυτούς τους ως κομμάτια κρέατος και ειλικρινά εάν κάποια το κάνει, χρειάζεται μια σοβαρή αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Θα πρέπει να συρθεί σε ένα υπόστεγο όπου οι εκατοντάδες χιλιάδες κότες στριμώχνονται και σαπίζουν στις συστοιχίες κλουβιών. Θα πρέπει να μυρίσει και να ακούσει και να αισθανθεί το αίμα και το φόβο και την αγωνία που συνεχίζεται 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, 12 μήνες το χρόνο για δισεκατομμύρια ζώα σε χιλιάδες σφαγεία σε αυτή την ήπειρο. Έτσι πάντα έβρισκα ότι η σύγκριση ήταν προσβλητική και πραγματικά ελαχιστοποιούσε το τι περνάνε αυτά τα ζώα. Και τόσο μεγάλο μέρος της θεωρητικολογίας τους περιστράφηκε γύρω από αυτή τη σύγκριση που δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη σε κανέναν το ότι κρατιόμαστε έξω από τη συζήτηση επειδή εάν συμμετάσχουμε σε αυτή, ένα τεράστιο κομμάτι της φεμινιστικής θεωρητικολογίας των δικαιωμάτων των ζώων που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών θα καταρρεύσει και θα πρέπει να αναγνωριστεί ως συμβαλλόμενο στο να καταστήσει αδύνατο για εργαζομένους στο χώρο του σεξ να κερδίσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Lubiw: Μιλάμε για τα προβλήματα που έχει φέρει ο φεμινισμός στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων και τις ανησυχίες σας με τις Feminists for Animal Rights. Από την άποψη του σόου Yapping Out Loud, ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί διάλογοι που έβαλες εκεί οι οποίοι είναι επικριτικοί στο φεμινιστικό κίνημα. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να φέρει ο φεμινισμός στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων και πώς βλέπεις εσύ την καταπίεση των ζώων να συνδέεται με την καταπίεση των γυναικών;
Ross: Δεν είμαι σίγουρη. Δεν είμαι κάποια που προσπαθεί πραγματικά να αναγκάσει συνδέσεις. Είμαι κάποια που λέει: «Αυτό είναι το τι περνάω εγώ. Τι περνάς εσύ; Ας δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Και εντάξει ναι, εάν υπάρχουν κάποιες συνδέσεις που συνειδητοποιούμε πως συνεχίζονται κατά μήκος του δρόμου, τότε να τις αναγνωρίσουμε.» Ένα από τα πράγματα που κάνω με το σόου μου είναι να τονίζω ότι ναι με κάποιο τρόπο οι πόρνες μεταχειρίζονται όπως τα ζώα, όπως τα κογιότ. Αλλά αυτή η μεταχείριση δεν είναι έμφυτη στην πορνεία και δεν προέρχεται από τους πελάτες των πορνών. Προέρχεται από ομάδες κατοίκων, από τους μπάτσους, από τους κοινωνικούς λειτουργούς και προέρχεται και από τις φεμινίστριες. Βρίσκω πως οι φεμινίστριες είναι αυτές που μας αντικειμενοποιούν. Αντιπροσωπεύω τη μεταχείριση των πορνών στα χέρια των φεμινιστριών στο σόου μου με τη χρησιμοποίηση τριών φουσκωτών κούκλων. Όταν ένας άντρας γαμάει μια φουσκωτή κούκλα, ξέρει ότι δεν γαμάει μια πραγματική γυναίκα. Όταν αυτές οι φεμινίστριες μιλούν για εμάς, πραγματικά μας βλέπουν και μας αντιλαμβάνονται ως αυτές τις φουσκωτές κούκλες. Διαπιστώνω ότι αυτές, οι φεμινίστριες, είναι αυτές που μας αντικειμενοποιούν. Εάν δεν ήμουν η Mirha-Soleil με την προσωπικότητα και το πρόσωπο και τη γοητεία και το πνεύμα μου και τα πάντα που με κάνουν τη Μirha-Soleil, οι πελάτες μου δεν θα με έβλεπαν. Με βλέπουν επειδή υπάρχει μια συγκεκριμένη προσωπικότητα και ένα ιδιαίτερο sex appeal που είναι μέρος ολόκληρου του πακέτου μου. Δεν έρχονται για να δουν δυο βυζιά ή μια ρόγα ή ένα κωλομάγουλο για όνομα του Χριστού. Είναι οι φεμινίστριες οι οποίες είναι ενάντια στην πορνεία που μας αντικειμενοποιούν και μας μειώνουν σε βυζιά και κώλους με το να μας αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο και με τη διάδοση του μύθου ότι στην πορνεία αυτό είναι που είμαστε ως πόρνες: χυδαία στόμια, και ότι αυτό είναι αυτό που αξίζουμε πραγματικά. Έτσι αυτό που κάνω είναι να γυρίζω τους πίνακες ανάποδα και να λέω «Πιστεύετε ότι οι πελάτες μας ή οι άνδρες που βλέπουν πορνό μας μεταχειρίζονται σαν ζώα και κομμάτια κρέας; Γιατί τότε εάν αυτό πιστεύετε, ΕΣΕΊΣ είστε αυτές που δεν μπορούν να δουν πέρα από βυζιά και κώλους και τρύπες για γαμήσι. Είστε αυτοί που μας μεταχειρίζονται σαν ζώα και τα κομμάτια κρέας και οι ομιλίες σας, οι καμπάνιες σας, η θεωρητικολογία σας μας βλάπτουν και βοηθούν να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο όπου η πορνεία βλέπεται ως κοινωνικό κακό που πρέπει να αποβληθεί, ένα πλαίσιο που καθιστά πιθανό σε ανθρώπους να σκοτώσουν πόρνες και να πιστεύουν πως προσφέρουν υπηρεσίες στην κοινωνία.